Opsterland

Koolstof-uitstoot en haar gevolgen

Wetenschappers verbazen zich over de in hun beleving ‘hysterische’ wijze, waarop het grote publiek op klimaatopwarming reageert. Zeker is dit een onwenselijk verschijnsel en moeten we er iets aan doen. Zeker richting ont- wikkelingslanden en eilanden, die meer rechtstreeks de gevolgen ondervinden. Maar is het publiek dan niet bekend met het feit dat tengevolge van een gevaarlijk hoog koolstofgehalte in de lucht 4 x zo veel mensen overlijden? Wie bekommert zich er om?

Voorgesteld wordt door de wetenschap om een koolstofbelasting in te voeren en de hiermee binnengehaalde gelden aan te wenden voor de vermindering van de belasting op arbeid. In zijn algemeenheid kan gezegd worden dat zo’n hef ng selectief die burgers bevoordeelt die het toch al goed hebben. Zij kunnen het zich ‘veroorloven’ om te vervuilen. Vele doodgewone arbeiders kunnen zich niet veroorloven om niet te vervuilen. Immers ze moeten dagelijks naar hun werk zijn daarvoor vaak aangewezen op een ouder type auto die – juist – meer koolstof uitstoot. Hun verhoogde kosten door de belasting zou niet worden gecompenseerd door een verlaagde inkomstenbelasting. Milieu winst: alla. Rijken winst?: nou, nee.

Toch dient m.i. bij koolstofbelasting ‘het kind niet met het badwater wegge- gooid’ te worden. ‘De vervuiler betaalt’ (en niet diens buren) is een belangrijk principe. Ook de gezondheidsschade, tot dodelijk aan toe, noopt tot handelen. En zelf onder Sp-ers onderling zou ik het een slechte zaak vinden als dit alles met de mantel der liefde en solidariteit wordt bedekt. Het zoeken blijft dus naar een alternatief. Wie helpt?

Mogelijk gaat het klimaat-akkoord ons helpen. Het afschaffen van milieu-zones in grote steden, zoals de VVD wil, doet het in ieder geval niet.

HvR

Overheid onteigent werknemers

Door de grote verslechteringen in de sociale zekerheid die dit kabinet recent heeft ingevoerd, is één verslechtering nogal onderbelicht gebleven, namelijk het op termijn afschaffen van de ioaw (inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijke arbeidsongeschikte werkloze werknemers). De ioaw verzekert de ontslagen werknemer van 50 en ouder een uitkering op bijstandsniveau wanneer hij of zij na een langdurig dienstverband werkloos wordt. Het grote verschil met de bijstand is dat in de ioaw geen vermogenstoets geldt. Men hoeft dus niet zijn eigen huis of spaargeld op te eten om in aanmerking te komen voor de ioaw.

Een goede en praktische regeling omdat de kans op een nieuwe baan na je 50e vrijwel nihil is. De regering heeft echter besloten oudere werknemers te onteigenen door de ioaw alleen nog maar open te stellen voor personen geboren voor 1 januari 1965. De eerste 50tigers die in 2016 werkloos worden, zullen dan ook na hun ww-periode geconfronteerd worden met het feit dat de ioaw voor hen niet meer geldt. Dus je hebt 25 a 30 jaar gewerkt, flink gespaard en wellicht een eigen huis en je hebt de pech werkloos te worden, dan gaat de overheid over tot onteigening van al je wezenlijke eigendommen. Een sluipend ingevoerde maatregel die er voor zorgt dat in de toekomst een nog groter aantal mensen zonder noemenswaardig bezit in de AOW zal belanden.

Harald Luis.

SP Opsterland schenkt mandarijnen aan voedselbank.

Tijdens de ledenvergadering in november hebben we het plan opgevat om het

jaar positief af te sluiten. Uit de ideeën die toen naar voren kwamen is er voor gekozen om een bijdrage te leveren aan de voedselbank in de vorm van een artikel voor de voedselpakketten. Dit in het kader van de actie ‘Er is genoeg voor iedereen’. Om geen dubbele schenkingen in voedselpakketten te krijgen besloten we dit in overleg te doen met de voedselbank.

De voedselbank vroeg ons om een gezonde bijdrage te doen, waarna we besloten hebben om netjes mandarijnen te doneren. Omdat moeilijk in te schatten was hoeveel mandarijnen er nodig zouden zijn togen we op woens- dag 23 december 2015 met bijna 100 netjes mandarijnen naar de voedsel- bank om onze schenking te doen. Omdat de voedselbank politiek neutraal wil blijven, is er op verzoek van de voedselbank geen ruchtbaarheid gegeven aan deze donatie.

Jolanda Geerling - van Overhagen

Een jaar geleden schreef Spotje : “In onze buurt is al weer iemand

Foto: SP

overleden aan zelfredzaamheid!”

“Zelfredzaamheid” het beleid van deze regering, heeft nu, een jaar later, al vele slachtoffers gekost.
Er is fors bezuinigd op zorg, op medicijnen, op de P.G.B. `s (persoon gebonden budgetten), op verzor- gings- en bejaardentehuizen en ga zo nog maar door.

De ziekenhuisbedden worden te lang bezet gehouden door hulpeloze ouderen die niet naar huis kunnen, omdat zij alleen zijn en verzorging nodig hebben. Ze zijn “te goed” voor een verpleeghuis en “te slecht” om zichzelf te redden.

Eén van onze leden maakte het zelf mee in het ziekenhuis in Groningen. Een oude vrouw lag al 4 weken op de afdeling interne geneeskunde

en wilde heel graag naar haar aanleunwoninkje terug. `s Ochtend zat zij aangekleed en met haar tas ingepakt bij de tafel. Een team van artsen, co-assistentes en stagiaires, kwamen kijken hoe het met haar ging. Ze zei dat het prima met haar ging en dat zij graag naar huis wilde.

‘Hier heb ik niks, ik kan geen tele- visie kijken (dat kost namelijk € 3,50 per dag), ik kan niet telefone- ren (daar heb je een mobieltje voor nodig, waar zij niet mee om kan gaan), ik kan niet naar de radio luisteren (niemand heeft haar uitgelegd hoe dat moet), ik heb nie- mand om een praatje mee te maken (er zijn telkens andere verpleeghul- pen en niemand heeft tijd).

‘Maar mevrouw, u heeft nog hulp nodig en die kan het verzorgings- huis niet bieden. Heeft u geen familie of vrienden die u kunnen helpen?”

‘Nee, dokter, ik ben alleen, maar als ik een “papagaai” heb, kan ik mezelf wel redden!”

Het SP lid dacht even dat zij een vogel bedoelde om mee te kunnen praten en zo haar eenzaamheid te verzachten, maar zij bedoelde zo`n driehoekige beugel die je boven je bed kan hangen, om makkelijker overeind te komen.

‘We zullen er over nadenken en nogmaals met het verzorgingshuis bellen om te vragen naar de moge- lijkheden. Morgen zullen we het u laten weten”

Toen ze weg waren zei ze hardop tegen zichzelf: ‘dat zeiden ze giste- ren ook!”

Hoe het met haar is afgelopen kan het SP lid ons niet vertellen, want zij moest zelf overgeplaatst worden naar een andere afdeling. Misschien ligt deze mevrouw nu nog steeds in het ziekenhuis.Het is zomaar een klein, maar veelzeggend voorbeeld van de gevolgen van het zorgelijke en zorg(e) loze beleid van onze regering.

Er zijn in Nederland zieken, gehandicapten en ouderen die hulp nodig hebben en het niet kunnen krijgen, maar er zijn er nóg meer die zelfredzaam willen en (met een klein beetje hulp) kunnen zijn maar daar nauwelijks de kans voor krijgen, omdat ook dat kleine beetje hulp wordt wegbezuinigd.

Heeft u ook iets dergelijks meegemaakt of een pijnlijke ervaring met uw zorgaanbieder of zorgverzekering gehad ? Laat het Spotje weten. Hoe meer voorbeelden uit de praktijk, hoe meer actie de SP hiertegen kan ondernemen! Laat 2016 het jaar van de Zorg worden!